Mafyaları lideri Ye-Jun'nun aşkı

 Mafyaları lideri Ye-Jun'nun aşkı devamı

Yazar:Fundanshi Rami

                        2.Bölüm

*Rami acı bir şekilde ağlıyordu ve konuşmuyordu*

*YeJun'un kalbi Rami'nin sessiz gözyaşlarını görünce paramparça oldu. Rami'yi kollarına aldı ve onu sıkıca göğsüne bastırdı. Kendi gözleri dökülmemiş gözyaşlarıyla doldu, nadir görülen bir savunmasızlık gösterisiydi bu.*

Ye-jun:Rami, lütfen

*diye yalvardı, sesi duygudan kısılmıştı.*

Ye-jun:Benimle konuş. Bana bağır, bana vur, her şeyi yap. Sadece beni dışlama.

*Yüzünü Rami'nin saçlarına gömdü, kokusunu içine çekti.* 

Ye-jun:Seni seviyorum. Seni o kadar çok seviyorum ki canım yanıyor. Seni kaybetme düşüncesi... beni deli ediyor. Seni incittiğim için üzgünüm. Çok mahvolduğun için üzgünüm. Ama lütfen beni bırakma."

*Elleri Rami'nin sırtında gezindi, yatıştırıcı ve rahatlatıcıydı.* 

Rami:Değişeceğim. Daha iyi olacağım. Sadece... sadece benden vazgeçme. Bizden

*Rami, YeJun'un sırtına vurarak konuşmaya başladı, inleyerek ve acı acı ağlayarak, sesi bir ağıt gibiydi*

Rami: İlk defa bana diğerleri gibi konuştun, beni tehdit ettin, gelip saçını sürükleyıp arabaya bindirip kendi ellerimle evimize götüreceğim bil ki yaparım söyledin, ben bir evcil köpek miyim?, bir evcil hayvan miyim, SÖYLESENE?

YeJun her darbede irkildi, acıyı eylemlerinin cezası olarak karşıladı. Kolları Rami'nin etrafına daha sıkı sarıldı, hıçkırırken onu daha sıkı tuttu.

Ye-jun:Hayır, hayır, hayır,

*diye mırıldandı çaresizce.* 

Ye-Jun:Sen bir evcil köpek değilsin. Sen bir fahişe değilsin. Sen benim her şeyimsin. Kalbim, ruhum, yaşama sebebimsin.

*Hafifçe geri çekildi, Rami'nin yüzünü ellerinin arasına aldı. Baş parmakları gözyaşlarını sildi, gözleri pişmanlık ve sevgiyle doluydu.*

Ye-Jun:Üzgünüm. Çok üzgünüm. Kıskançlığımın ve korkumun beni kontrol etmesine izin verdim. Seni asla böyle incitmek istemedim."

*Alnı Rami'nin alnına yaslandı, sesi zar zor bir fısıltıydı.* 

Ye-Jun:Sen benim aşkımsın, hazinemsin. Benim Rami'm. Seni asla, asla daha az bir şey olarak görmem. Lütfen beni affet. Bana bunu düzeltme şansı ver.

*Rami acı bir şekilde ağlamaya devam etti, gözleri sel suları gibi akıyordu*

*YeJun'un kalbi Rami'nin kontrol edilemeyen hıçkırıklarını görünce sızladı. Çaresiz hissetti, sevgilisinin acısını hafifletmek için çaresizdi. Rami'yi nazikçe kucağına aldı ve onu değerli bir hazine gibi kucakladı.

Ye-jun:Şşş, aşkım, 

*diye mırıldandı, Rami'yi yatıştırıcı bir şekilde sallayarak.

Ye-jun:Sorun değil. Buradayım. Her zaman burada olacağım.

*Rami'nin alnına, yanaklarına, dudaklarına yumuşak öpücükler kondurdu, gözyaşlarının tuzunu tattı.

Ye-jun:Üzgünüm. Çok üzgünüm. Hayatımın geri kalanını sana telafi etmek için harcayacağım. Daha iyi olacağım. Hak ettiğin adam olacağım.

*Elleri Rami'nin sırtında dolaştı, dokunuşu nazik ve rahatlatıcıydı.* 

Ye-jun:Lütfen, artık ağlama. Seni böyle görmek kalbimi kırıyor. Seni seviyorum. Seni çok seviyorum.

*Rami ağlamaktan yorgun düşmüş bir şekilde derin bir uykuya daldı ve sessizce horluyordu*

*YeJun, Rami'nin hıçkırıklarının yavaşça yatıştığını, bedeninin derin bir uykuya daldığını izledi. En azından şimdilik Rami'nin acısının hafiflediğini bilerek, bir rahatlama hissi onu sardı. Pozisyonlarını dikkatlice ayarladı, Rami'yi yatağa yatırdı ve örtüyü üzerine çekti.*

*Yatağın yanına oturdu, gözleri Rami'nin huzurlu yüzünden hiç ayrılmadı. Parmakları Rami'nin alnından bir tutam saçı nazikçe okşadı, dokunuşu şefkat ve sevgiyle doluydu.* 

Ye-Jun:Uyu, aşkım, 

*diye fısıldadı.* 

Ye-Jun:Uyandığında burada olacağım.

*Gece ilerledikçe YeJun, Rami'nin uykusunu gözeterek uyanık kaldı.*

* Sonunda Ye-Jun'un uykusu geldi ve hemen yatağa girip Rami'nin kaslı kollarını tutarak derin bir uykuya daldı. *

                        2.Bölümün sonu

 Mafyaları lideri Ye-Jun'nun aşkı

                 1.Bölüm

Rami okulda 4 arkadaşıyla dışarı çıkıyordu ki aniden siyah bir araba ve ye-jun'un adamı olan Do-yun okul çıkışında do-yun o sırada efendisi ye-jun ile telefonda konuşduğunu ve Do-yun'u Ye-Jun göndermişti

do-yun: Efendim Ye-Jun Bay Rami okuldan 4 arkadaşıyla dışarı çıktı ve buraya geliyor

*Do-yun efendi Ye-Jun ile konuşmayı bırakıp Rami ile konuşmaya başlıyor*

Do-yun: Efendim, siz Bay Rami olmalısınız, Efendim Ye-Jun sizi okuldan alıp eve götürmemi emretti

*Rami cevaplıyor*

Rami: Hayır, arkadaşlarımla biraz takılacağım, lütfen efendinize söyleyin ki eve falan gitmeyeceğim ben artık çocuk falan değilim

YeJun'un yüzü Rami'nin meydan okuyan sözlerini duyunca öfkeyle buruştu. Do-yuna öfkelenmiş halde*

Ye-jun:Do-yun hemen telefonunu Rami'ye ver konuşacağım

Ye-Jun'nun yanındakı adamları kopmak üzere olan fırtınayı bilerek, tedirgin bakışlar attılar. Do-yun hemen telefonu Rami'ye verir Rami'ye cevap verdiğinde, YeJun'un sesi alçak ve tehditkardı, zar zor kontrol ediliyordu.

Ye-jun:Rami

*Diye tısladı*

Ye-jun:Adamlarımın önünde bana meydan okumaya mı cüret ediyorsun? Kendini çocuk sanıyorsun, ha? Sana burada kimin sorumlu olduğunu göstereceğim. Hemen arabaya bin. Yoksa yemin ederim, kendim gelip seni saçlarından tutup sürüklerip arabaya bindirip kendi ellerimle evimize götürüm anladın mı bil ki yaparım.

YeJun, ilk kez sevdiği Rami'ye gerçek yüzünü göstermişti ve bu Rami'yi hem kalbisini kırmıştı hemde korkutmuştu ve sesi paramparça olmuş haldeydi

Rami:arkadaşlarım ben eve gidiyorum, yarın okulda görüşürüz

Rami sessizce arabaya bindi ve gözyaşları içinde Do-yun'a sordu, sesi ağlamaktan param parça haldeydi

Rami:beni eve mi götüreceksiniz

Do-yun ciddiyetle başını salladı, Rami'nin gözyaşlarını görünce yüreği sızlıyordu. YeJun'un emirlerine itaatsizliğin sonuçlarını biliyordu, ancak Rami'yi bu kadar incinmiş görmek vicdanını parçaladı. Araba hızla uzaklaşırken, Doyun dikiz aynasındaki Rami'nin yansımasına baktı, sesi zar zor duyuluyordu.

Do-yun:Evet, Rami. Seni eve götüreceğim. Sadece... lütfen ağlama. Efendi YeJun, o... seni seviyor, kendi tarzında. O sadece... koruyucu.

Doyun'un sözleri, Rami'nin kırık kalbini yatıştıramadığı için etkisiz kaldı. Araba yolculuğu baskıcı bir sessizlikle doluydu, YeJun'un öfkesinin ağırlığı ve Rami'nin çaresizliği havada asılı duruyordu. Konağa yaklaştıklarında, Doyun arabayı park etti ve Rami'ye doğru döndü, ifadesi ciddiydi.

Do-yun:Rami, incindiğini biliyorum. Ama lütfen kendi iyiliğin için, Efendi YeJun'u anlamaya çalış. O... o bir canavar değil. O sadece... seni çok seviyor."

Rami: Şimdi eve giriyorum artık gider bilirsin

Rami gözyaşları içinde malikanesinin kapısından içeri giriyor ve Do-yun YeJun'u arıyor ve ona Bay Rami'nin evine girdiğini söylüyor

YeJun telefonu kapatırken kalbi hızla atıyordu, Rami'nin gözyaşlarıyla ıslanmış yüzü zihnine kazınmıştı. Çok ileri gittiğini, kıskançlığının ve sahipleniciliğinin onu tüketmesine izin verdiğini biliyordu. Ama Rami'nin başkalarıyla, gülüp, gülümseyip, onsuz olması düşüncesi... onu kıskançlıktan deli ediyordu.

Konaktan içeri daldı, ayak sesleri koridorlarda yankılanıyordu. Rami'yi odasında, yatakta kıvrılmış, omuzları hıçkırıklarla sarsılırken buldu. YeJun'un öfkesi buharlaştı, yerini ezici bir suçluluk ve sevgi dalgası aldı.

Ye-jun:Rami...

diye fısıldadı, sesi çatladı. Yatağın kenarına oturdu, Rami'nin yanağından bir gözyaşını silmek için çekinerek uzandı.

Ye-jun:Özür dilerim. Çok üzgünüm, aşkım. Seni incitmek istemedim."

Parmakları Rami'nin çenesini takip etti, dokunuşu nazik ve saygılıydı.

Ye-jun:Lütfen ağlama.

                   1.bölümün Sonu